Akkurat no les eg Bisettelsen av Lars Saabye Christensen. Han skriv så fint, og merkeleg sant. Ein må stadig legge frå seg boka og tenke, til ein plutseleg ser noko i eitt nytt lys. Og er det noko som er nødvendig her i verda, der motane går i runddans, og aldri noko er nytt, sånn eigentleg, så er det å sjå på ting litt annleis. Finne noko finurleg og spennande, i den elles gamle søla vi kjempar oss gjennom kvar dag. Då er det godt å få slike impulsar frå ein sånn framifrå forfattar som (eg tykkjer) Saabye Christensen er.
Sitat frå boka:
"... og det var da jeg tenkte, mens jeg grein mer enn jeg lo, for jeg har litt trøbbel med å le, skjønner du, gråte gjør ikke like vondt, at verden er full av sånne misforståelser, det meste er misforståelser, tenk deg det, hvor mange misforståelser som skjer hver eneste dag, bare tenk deg det, og likevel går det rundt, og det er nesten det som forundrer meg mest, at tross alt går det rundt, ikke sant, det humper og går, men det går, og det må vel bety at vi, menneskene, oss, ikke er så verst likevel, vi ordner liksom opp og får det til, når alt kommer til alt?"
- X
Det var et par bøker jeg hadde tenkt å lese av ham... Vi leste nemlig noe på skolen som ingen av de andre interesserte seg for, men som jeg likte :')
SvarSlett